Elle tutulur gözle görülür bir oyuncu “60 “da bir olunca ,bunun adı “yok babam yoktur”. Ordu da grupları izliyorum, bakıyorum dikkatimin içinde olan ismin öyle hatası ve yanlışı oluyor ki, bir tarafta da daha ne alırına bakıyorum, dolmuş vücudun hacmi bu diyorum, defteri kapıyorum.

 

 İlerde gideceği mesafe çok az olunca da;”sadece iyi sporcu” ve oda  o kadarla kalıyor.

 

Aslında bundan olur, yatırım yapılabilire bakmayı  çok istesem de, hem karakter hem de oyun zekası olarak artısı yanında bir çok eksisi olunca, nerde bu insanlar diye boş arazide çok zaman feryat figan ediyorum.

 

O kadar boş bir neslin arkasından koşu halindeyiz ki, bulduğumuz yüzde otuz kapasiteye de bulunmaz hint kumaşı bakışı ile bakıyoruz.

 

Her takımda, her kulüpte sıkıntı bu.

 

Yok.

 

Aramanın bulmaya çalışmanın zamanı mekanı asla son olmasa da her mekanda her arazide görünen köy klavuz istemez misali ben bulamıyorsam yüzde 70 de, kimsenin bulma şansı olmaz. Çünkü benim işim bu ise bu Ordu ilinde yüzde 20 de, çoğu bizde diğer takımlarda ise  yüzde 3  oran. Biliyorum adaletsiz bir ortam ama adı Ordu spor olunca ailenin yolu hep bu kapıya çıkıyor.

 

 Çocuğum spor yapsın.

 

Yapsın da, diğer kulüplerin durumu ne olacak, onlarında çok güçlü olması lazım, Ordu amatörü, sporu can çekişiyor diyoruz ama neticede bu Ordu spor olunca içindeki fazlalığı dağıtmakta zaman alıyor. Var olanı dağıtıp kulüpleri dengelersek hem oyun zevki hem kulüplerdeki çalışma zevki beş kat artar.

 

Biz alt yapı olarak bunun için çalışıyoruz. Ordu spor olarak kulüplerin içinde iyi oyuncu gurubu olsun derdindeyiz. Ama ciddi çalışan kulüplerin tabi ki. Yoksa hazır oyuncu oraya verildiğinde kaybolup gitmesin.

 

Bakınca tek gerçek nokta şu, hazır olan oyuncu iyi bir çalışma ortamında devam etsin, çalışmalar iyi olsun ki bizde takip noktasında sıkıntı çekmeyelim.

 

Kazanan Ordu futbolu ve sporcular olsun, tabi Ordu spor olsun.