Anılar ve bayramlar... 

                                                                               Yıldız Akata Eriş    [email protected] 

Hepimizin anılarında biriken bir yığın bayram var ..Her evde aynı telaşın ,aynı hazırlıkların yaşandığı bayramlar...Hepsi birbirine benzeyen hikayeler..Büyüklerin telaşı ,çocukların sevinci hep aynı ..Arife geceleri yeni ayakkabılarını yastığının yanına koyan çocukların heyecanları aynı ..Bayram sabahı Dedelerden alınan harçlıkların sevinci aynı ..Bütün kuzenlerin hep birlikte olma sevinci aynı ..Birbirimize anlatacak farklı bir bayram olduğunu sanmıyorum ..Unutamadığım bayramlar yok hepsi böyle ,anlatmak gereksiz gibi ...Ama anlatmak istediğim başka .hiç kimsenin anlayamadığı duyguları yaşayan ..Aslında kendileri için olmayan bayramları yaşamak zorunda olan o çocuklar ..O nedenle ben her bayramı farklı duygularla kutlarım ..Onlar gelir aklıma ,o çocuklar ..Yıllar önceydi ..Bahçe duvarına oturmuş o kız çocuğunu hiç unutamam ..Bayramlıklarını giymişti,sokaktan gelip geçenleri seyrediyordu..Çok şıktı ,çok güleçti üstelik...Bir baktım sokaktan geçen diğer çocuklar ,hep onun kıyafetlerine ,rugan pabuçlarına imrenerek bakıyorlardı . .Hatta yanına gelip ,elbisen ne kadar güzel derlerdi ...Annesi ve Babasıyla bayram gezmesine giden çocuklar sokaktan gelip geçerken o kız hep gülümserdi onlara ..Öyle gururlu ,bir o kadarda sevecendi ..Duygularını belli etmemek için ,yoksunluğunu anlamamaları için ,sessiz bir kabullenişi yaşadığı küçücük yüreğinde kopan dayanılmaz fırtınalara yenik düşmemek için ...Ağlamanın zayıflık olduğunu ,gururlu olmanın ,başını daima dik tutmanın gereğini öğretmişlerdi ,öyle herkese her şey anlatılmazdı ..Sonra ağlamak ayıptı ,neymiş öyle ,hanım olmak lazım ,kimseyle duygularını paylaşmamak lazım ..Oysa o küçük kız yüreğindeki acıyı belli etmemek için öyle bir gayret gösteriyor ,etrafına karşı öyle bir duruş sergiliyorduki ,ona bütün bunları tembihleyen ailesi bile onun bu özel günlerde neler hissettiğini asla anlayamıyordu ..İşte yoldan gelip geçen o yoksul ailelerin çocukları da taş duvarın üstünde oturan güzel elbiseler giymiş küçük kızın kendilerine ne kadar imrendiğini bilemezlerdi..Yoksul bir çocukla ,yoksun bir çocuğun Bayramlık duyguları hep aynıdır ...Tıpkı o küçük kızın ,içten içe, keşke onlar gibi ,benimde annem babam olsaydıda süslü elbiselerim olmasaydı diyerek imkansızı düşlediği gibi...Mutlu bayramlar dileği ile..