Dostlukları, dayanışmaları, sevgileri, umutları, özlemleri, hüzünleri, isyanları yaşadığım, insan olarak sahip olduğum nerdeyse tüm duygularımın hayat bulduğu Ordu’ma gitmenin heyecanı içinde yollardayım…

Henüz yeşermemiş fındıkların, yağmamış karların henüz örtmediği memleketime doğru Çarşamba-Terme-Ünye-Fatsa-Çatalpınar-Kabataş  üzerinden Aybastı’ya doğru ilerliyorum yüzlerce defa yaptığım yolculuklardan bir tanesini daha gerçekleştiriyorum.

Derin duygular ve anılar içerisinde kimi zaman dalıyor, kimi zaman dikkatle bakınıyor duruyorum etrafıma otobüsün içinde, dostlarım, anılarım uçuşuyor beynimde kolay değil 1-1.5 yıllık bir ayrılığım var eskisi kadar zaman geçiremediğim topraklarımda…

Hamsi-palamut-bıldırcın  zamanları, deniz bayramları, yayla festivalleri, denizleri, sisler altındaki yaylalarında koyunların zillerinin sesleri, köpeklerinin havlamaları, coşkulu türkülerin doldurduğu fındık toplayan genç kızları aşıkları, dostluklar, özlemler, hüzünler, isyanlar, ayrılıklar, gurbetler sonra hasret dolu kucaklaşmalar yeniden bir araya gelmeler hiç bitmeyecek umutlar mücadeleler biri geliyor biri gidiyor zihnimde ve ben yollardayım heyecanlıyım!...

Bazen dalgınlığım geçiyor etrafıma daha dikkatlice bakabiliyorum, fındıklar henüz yaprak açmamış, kar örtmemiş hiçbir şeyi her şey ortada duruyor gel beni gör diyor…

Bakıyorum evler yıkık dökük  çoğu sıvasız ve boyası dökülmüş terk edilmiş görünümünde,  yürüyen insanlarımızı görüyorum memleketimin hepsi yorgun yerlere bakıyor moralsiz, sanki savaştan çıkmış gibi!...

Savaşlar  geride yıkık dökük evler, tahrip olmuş altyapı, yakınlarını ve umutlarını kaybetmiş yere bakan insanlar bırakır.

Almanya 1. Ve 2. Dünya savaşlarında yenilmiş her yeri yıkık dökük ve altyapısı tamamen tahrip olmuş bir ülke yanında milyonlarca gencini yitirmiş geride yaşlı çocuk sakat ve umutlarını yitirmiş insanların ülkesi kalmıştı. Çok izlemiştim çocukluğumda Almanya’da savaşın bıraktıklarının filmlerini!...

Bakıyorum benim yöremde aynı  yıkık dökük ve terk edilmiş görünümde, ırmaklar pislik dolu, ormanları çöp yuvası,insanlarımızda moralsiz ve yılgın etraf tenha, sanki daha yeni savaştan çıkmış gibi!...

Kendi kendime soruyorum ama cevabını  bulmakta zorlanıyorum “NE OLDU BİZE!...”