Ordulu sayın bakanlarımız, sayın milletvekillerimiz ve sayın Ordu Valimiz,lütfen biz Ankara"daki Orduluların sesine kulak veriniz !
Çünkü akıl almaz bir aymazlıkla karşı karşıyayız. Bu aymazlığın nedeni ise şu:
1950"li yılların sonunda,Ankara"daki Ordulu hemşerilerimiz aralarında topladıkları parayla, Ordulu Yüksek Öğrenimdeki öğrencilere yurt yapılması için, Ordu Yüksel Tahsil Cemiyetine Ahmetler caddesinde bir arsa alıyorlar.
Ancak, buraya yurt yapılması, o günkü şartlarda mümkün olmuyor. 12 Mart dönemi sonrası Cemiyet fesholurken bu arsanın mülkiyeti de “Yurt Yapılması “ kaydıyla Ordu İl Özel İdaresine devrediliyor.
Zamanın Ordu İl Özel İdaresi ise, bir ihmal sonucu tapuya şerh konulmamasından yararlanıp, antlaşma metnindeki “ Yurt Yapılması” kaydını dikkate almadan , iki kat ve bir dükkan karşılığı arsayı müteahite veriyor.Alınan bu kat ve dükkanların ederi, arsanın değeri ile kıyaslandığında normal olup, olmadığı bugün hala tartışılmaktadır.
Ancak Özel İdare, yine de olumlu bir yaklaşımla, elde ettiği bu kat ve dükkanları , 1988 yılında Ankara"da kurulan ve feshedilen derneğin bir nevi devamı konumunda olan Ordu Kültür ve Kalkınma Vakfına tahsis ediyor.
Vakıf, kendisine tahsis edilen bir katı büro ve lokal olarak kullanırken diğer kat ve dükkandan aldığı kira geliriyle de büro ve personel masraflarını karşılamaktadır. Kiraya verdiği kat ise, genelde Ordu yöresel yemeklerinin ağırlıkta olduğu bir restoran olarak kullanılıyor.
Bugüne kadar bir çok sosyal ve kültürel etkinlerle faaliyet gösteren vakıf, Ordulu öğrencilere de yardımsever hemşerilerimizin katkılarıyla burs veriyordu.
Şimdi ise vakfımız, başta ekonomik sıkıntılar olmak üzere, çeşitli nedenlerle öğrencilere eskisi gibi burs verememektedir.
Buna rağmen yine de en azından Ankara"daki Orduluların buluşma merkezi olarak gerekli ve faydalı etkinliği olan bir kurum konumundadır.
Ankara"daki Ordulular birbirlerinin sevinçli veya kederli günlerini burada paylaşıyorlar. Yeterli sayılmasa da, Ordulular adına sosyal ve kültürel etkinlikler yine de vakıf tarafından organize ediliyor
Ancak şimdiki Ordu İl Genel Meclisi, vakfın burs vermeyi aksatmasını
bahane edip lokalin bulunduğu kat hariç burayı satmaya karar vermiş
Ayrıca, hoş olmayan bazı yakıştırmalar yapıldığı da söylenmekte.
Halen Ordu İl Genel Sekreteri sayın Mustafa Yılmaz, Ankara"da görevli olduğu sürede vakıf lokalinin müdavimleri arasındaydı. Bu tür yakıştırmaların ne kadar doğru olabileceğini en iyi bilenlerden biridir. Bazı kişilere münhasır, marjinal davranışlar olsa bile, bunu genelleştirmek ne kadar doğru olur acaba ?
Lokal ve büronun haricindeki katların satıldığında vakıfın ,mutat giderlerini karşılayıp varlığını sürdürmesi artık çok zor olacaktır.
Bu karar, biz Ankara"daki Orduluları hayli üzmekte olup bunu, aymazlıktan da öte bir nevi “Emanete İhanet” olarak düşünmekteyiz.
Çünkü Ordu İl Özel İdaresi, kendisine yurt yapılması kaydı ile devredilen. daha doğrusu emanet edilen arsayı ,tapuya şerh düşülmemesinden yararlanıp önce kat karşılığı müteahhite veriyor, şimdi ise İl Genel Meclisinin kararı ile satışa çıkarıyor.
Bu,emanete ihanet değil de nedir ?
Bu hususun düzeltilmesi için yardımlarınızı bekliyoruz.
Şu bir gerçektir ki, emanete ihanet edenler, aslında kendilerine ihanet ederler !