UZUN BİR TIRMANIŞIN ARDINDAN!

Gözlerinin içinde derin deniz dalgaları,
Bugün de hayat fırtınalı.
Kararan aydınlığımda seyre dalıyorum,
Derdime inat yaşamımı.

Kalbime gözlerinin gizini alarak,
İnatçı karanlıklarda yolunu bekledim.
Yıldızlara bakıp da sonsuz ufka dalarak,
Aylarca ırakda, hayalini özledim.

Yüreğimde tozlu raflarda sakladığım özlemin,
Adı konmamış sevda yığınları.
Odamda karanlık, nefesimi dar eden hasretin,
Yüzümde senden gizlediğim gözyaşları.

“Unut şimdi sen o artık dönmeyecek”
Diyor bazı geceler, kalbime saplanan eller.
İnan ki kalbimde yanan bu ateş hiç sönmeyecek,
İşit artık feryadımı, gel artık sevgilim gel.

Ayağa kalkıp bir adım atabilsem, keşke;
Son sürat koşarım yalnayak.
Viraneliğimi, göçebeliğimi görse;
Yağmurda ıslanırız ağlayarak.

Gökyüzüne serpilenlerle konuşuruz geceleyin.
Zamanı geri ister bu yekpare.
Acep hangi geç kaldıklarına koşar?
Velakin kader dizginlerini tutuverseydim elimde.

Ölümü tadıyorum gündüz gece,
Sayıklıyorum adını.
Sayamadan geçti ömrüm günlerce,
Unutmadım aşkını.

Ve şimdi içime doluyor sonsuz bir hüzün,
Benim cananım yalnız arşta saklı.
Bir firkatle emri veriri tütün,
Vuslat gelir amma bedenim haramlı.

Aşkıma aşkından başka aşk değmesin!
Yüreğini aç yüreğime,
Dikkatli ol kimse görmesin.
Yüreğini aç yüreğime.

Canan Yücel