TÜYSÜZ ORDULUNUN HAKKI

“Bir insan, bir konu hakkında haddinden fazla hamasi ve keskin laflar ediyorsa çoğu kez, o konudaki kendi zaafını kamufle etme gayreti içindedir” derdi bir büyüğümüz.

Acaba bu anlayış ne kadar doğru dur ki diye düşünür dururdum hep…

Ve bir gün bir baktık ki ,Başkent Ankara"daki Orduluların buluşma, tanışma, bir araya gelme mekanı olan Ordulular Kültür Kalkınma Vakfının, Ordu İl Özel İdaresinin mülkiyetinde olan hizmet binasını, İl Genel Meclisi aldığı kararla satışa çıkarmış.

Biz de dedik ki “Yapmayın beyler, Başkent Ankara gibi mega bir kentte, Orduluların bir araya gelerek birlik ve dayanışmasıyla kültürel ve sosyal etkinlerini sağlayan vakfa yazık edersiniz” ama dinleyen kim !...
Daha sonra anlatmaya çalıştık; İl Özel İdaresi vakfın kullandığı bu katlara, bir zaruretin giderilmesi için karşılıklı güven anlayışına dayanan formalite bir işlemin sonucunda, bedelsiz denebilecek bir şekilde sahip olmuştur.

Konuyu daha da açtık ve anlatmaya çalıştık; bir zamanlar Ordu Yüksek Tahsil Cemiyeti diye bir kuruluş vardı.

 O zamanlar Ankara, İstanbul gibi üniversitelerin bulunduğu mega kentlerdeki Ordulu yüksek okul öğrencilerine bu cemiyet, barınmaları için binalar kiralar, ranza, yatak ve dolap gibi eşyalarını temin ederek öğrenci yurdu haline getirirdi.

Ankara"da da Anafartalar semtinde kiraladığı böyle bir öğrenci yurdumuz vardı. Burada barınan bir çok Ordulu öğrenci devlet kademelerinde önemli görevlere gelmişlerdir.

İşte o günlerde, Yüksek Tahsil Cemiyeti yaptığı bazı sosyal ve kültürel etkinlerle Ordulu hemşerilerimizden topladığı paraları, yurt yapmak amacıyla Ahmetler Caddesindeki bir arsaya yatırır.

Ancak yeterli parasal kaynak sağlanmadığından amaçlanan yurt yapılamamıştır.

Derken, 12 Mart öncesi öğrenci olayları patlak verir; yurtlarda kalan öğrenciler tedirgin olmaya başlamıştır.

Bu nedenle yurtta kalanlar sayısı azalmış; cemiyet kirayı ödeyemez duruma gelmiştir.

 Her an icra takibi başlamak üzere olduğundan; cemiyetin üzerine kayıtlı olan arsanın haciz edilmesi gündemdedir.

 Bunu önlemek için olağanüstü genel kurulda bir karar alınarak arsa, “yurt yapılması” kaydıyla Ordu İl özel İdaresine devredilir. Ancak, devir işlemi formalite bir satışla 33.500..-TL itibari bir fiyat gösterilerek yapılır.

Yıllar sonra İl Özel İdaresi bu arsayı, kat karşılığı ihale ederek bugün sahip olduğu katları elde eder.

Bu nedenle geçmiş il yönetimleri, bu hususu hep dikkate almışlar; burayı, mülkiyetini İl Özel İdaresine sağlayan arsanın sahibi talebe cemiyetiyle ayni misyonu taşıyan, onun bir nevi varisi sayılan vakfa tahsis etmeyi uygun görmüşlerdir.

Bunu defalarca anlatmaya çalıştık; bina, her ne kadar hukuken İl Özel İdaresinin malı olsa da, bu bina üzerinde yapacağı tasarrufların vicdanen, esas sahibi olan cemiyetin misyonuna uygun olmasının gerektiğini dile getirdik
Ama sağ olsun, İl Genel Meclisi Sayın Şanser Şahin her defasında “Ben tüysüz Ordulunun hakkını yedirmem” diye haykırıp durdu.

Ancak dün, Kent Gazetesinin web sitesinde yayınlanan fotoğrafları görünce şaşırdık kaldık doğrusu.

Ordu köylerine yapılması gereken hizmetler için oluşturan bina, santral, havuz gibi alt yapıların kırık dökük perişan hali içimizi sızlatıyordu.

Bunlar, tüysüz Ordulunun hakkı olan paralarla yapılmıştı ne yazık ki !