Genç Cumhuriyetin ilk Milli Bayramının 88."sı kutlanıyor.

 Hiç bir milli hesaba dayanmadan, şahsi düşünce ve teslimiyetler neticesi 1 dünya savaşına girebilme basiretsizliğini gösterebilen marazlı, işbirlikçi Osmanlı Hükümeti malubiyetin, basiretsizliğinin sonucunda kabul ettiği 1918 Mondros anlaşması ve İstanbul"un işgali ile Balkanlardaki son topraklarını kaybetmenin yanı sıra Anadolu"yu da istilacılara teslim etti.

Birbirinden farklı düşüncelerin, yapılanmaların, şeriat düzenin 1000 yıllık ümmet kavramının ağır baskıları mağlubiyetin, yokluğun doğurduğu otoritesizliğin dayanılmaz hafiflikleri ve Türk Toplumunu yok etmeye azimli diş güçlerin amansız ve oransız güç kullanmalarına rağmen mucizevi bir diriliş ile, farklılıklarla rağmen bir araya gelebilen akil insanların 23. Nisan 1920 de TBMM çatısı altında yeni bir düzeni, Halk iradesinin egemenliğini “HAKİMİYETİ- MİLLİYEYİ” yi kabul etmeleri ayni zamanda kurtuluşu, cumhuriyeti ve yeni bir Ulus Milletin Doğuşunun ilanı idi.

Her türden melanetler, yokluklar, iç ve dış güçlerin dayanılmaz baskılarına rağmen, atalarının ve yok olmuş bir milletin küllerinden yeni bir Ulus Milleti yaratabilmiş, Bağımsız Türkiye Cumhuriyetini kurabilmiş o günün TBMM sinin bu günkü görüntüsüne bakıp elem duymamak mümkün müdür?

Ey! Atalarının emanetlerine, vatanına, cumhuriyetine sahip çıkmakla yükümlü Türk Milleti, vekaletinizle adınıza ülkeyi idare edenlerle, diğer seçilenlerin kavgalarını, birlerine sarf edebildikleri ifadeleri, yaptıkları yolsuzlukları, teslimiyetçi son Osmanlı meclisi ve yöneticilerinin yaptıklarının benzerlerini, golabal dünya düzeni yutturması ile tek taraflı teslimiyetçi politikaları ile ülkeyi, o günlerin şartları ile çeşitli hakim devletlere ve hatta şirketlere teslim etmekten geri durmadıklarını, nice değerlerin kaybı pahasına elde edilen bağımsızlık ve bütünlüğü, ikili ve kapalı kapılar ardında bir anda masa üstünde teslim etmelerini hesabını sormak için ne yaptığınızı sorgulamanın zamanı gelmedi mi?

Bu mutlu günü bayram yapıp, ülkenin geleceği teslim edenlere ve edilen çocuklara yüklenen bu sorumluluğun gereğinin yapabilmelerinin alt yapısını nasıl bırakacağız? Ne diyeceğiz onlara? Hangi? Ulusal başarıyı, ekonomiyi, içinde yaşadıkları eğitim esaretini, her alanda eşitsizliği, eğitim süreci sonucu yaşayabileceklerini anlatabileceğiz? İşsizliği, adaletsizliği, O" ataların, kendinden önce ki yönetimin, safaat ve şenaatli işleri için bıraktıkları borçları dahi ödeyip borçsuz, ekonomik bağımsız bir gelecek bıraktıkları ülke gençlerine, 500 milyar $"lık bir dış borç bırakmayı anlatmanın tarifsiz utancının nasıl aşabileceğiz? Benzer olumsuzluklar ve üstüne terör belası yürekleri yakarken, 1920 şartlarında inanılmaz devrimler yapabilen, olmazları olur yapan TBMM nin, 86 yıl sonrasında türban ve benzeri dogma krizlerin yaratıcı, Anayasanın değiştirilmesi sakıncalı maddelerini değiştirmeye, Türk Devletinin temel taşlarını yerinden oynatmaya yönelmesini anlamak, anlatmak normal mantıkla izah edilir bir durum değildir.

Bu anlamsız girişimleri AB gibi ne olduğu artık Türk Milletinin büyük çoğunluğunun takdirinde olan miadı dolmuş örgütün dümen suyunda yapmayı bir hukuk ve uygarlık yaklaşımı olarak izah etmeye kalkmanın, kendilerine egemenlik, bağımsızlık adına bayram hediye edilen cumhuriyet çocuklarınca hakaret olarak algılaması ve onların TBMM için anomi yaşamalarının vesilesi olabilecektir.


Hiçbir şey için vakit geçmiş değildir. Yüce Atatürk, idealist arkadaşları ve Türk Milleti bu olguyu tüm dünyaya söke, söke, kabul ettirmiştir. Türk çocukları bu kıvancın mirasçıları ve takipçileri olacaklardır. Yeter ki, dünün çocukları bu günün anne, babaları onların önünü açsın, vekâleti verdiklerinden hesap sosun ve zamanı gelince uygun olmayanlara hayır deme becerisini gösterebilsin.