ORDU'nun ONUR MÜCADELESİ

Eğer; şimdilerde bir şeyler yapmazsak; ileride karşılaşacağımız daha birçok başka yanlışlıklara, haksızlıklara karşı içimizde diren diyecek seslerden bir tanesinin daha sustuğunu ve bu sesi yaşatmak için o zamanlar hiçbir şey yapmadığımızı gözyaşlarımızı yutkunarak hatırladığımızda acaba kendimizden kaçabilecekmiyiz!...

Bu duyguyu yaşamak çok ağır bir yüktür İnsana!...

Ve içimizi kemiren “keşke” ile başlayan cümlelerle bir öz eleştiri yaparak vicdanımızı rahatlatmaya çalışırız genelde!...

Keşke ile başlayan cümleler çoğunlukla yapmadıklarımızdan ve kaybettiklerimizden sonra; kendimizi sorumluluktan kurtarmaya çalıştığımızda kullandığımız bir kelimedir…

Doğup büyüdüğü topraklardan göçmek her canlıyı derinden üzer!...

Hayvanlar kurak yerlerden sulak yerlere doğru göç ederken; İnsanlar da gelecek göremedikleri yoksullaştıkları yurtlarından zengin yerlere doğru umuda göçmektedirler!...

Göç hiçbir canlının gönüllü yaptığı bir davranış değildir!...

Göç; Göç edene de, arkasında bıraktıklarına da ve gittiği yerede her zaman “gözyaşlarını-hüzünleri-özlemleri” beraberinde taşır!.

Bu duyguları türkülerimizde, ağıtlarımızda şiirlerimizde ve el emeği göz nuru kilimlerimizde, halılarımızda içimizin titremesiyle, gözyaşlarımızla yaşarız!... Rüyalarımıza girer çoğunlukla memleketimiz!...

Geride bıraktıklarımızdan bir mektup geldiğinde mektubu yüzlerce koklarız, ona sarılarak uyuruz gözümüzde tüter memleketimiz, orada bıraktıklarımız!

Ordu; aslında kimse itiraf etmese de; Türkiye"de en çok göç veren yerlerden bir tanesidir!...

Dünyanın neresine yolumuz düşse orada karşımıza mutlaka bir Ordu"lu çıkar ve hasretle sarılırız birbirimize!...

Biraz yerleşebilip uyum sağladığımızda yeni yerimize hemen diğer Ordu"lu larla bir araya gelip bir Toplanma yeri bulunur dernekler, vakıflar kurulur yalnız olmadıklarımızı anlamak için!...

Bunlardan bir taneside Ankara"da kurulmuştur!...

Bugünlerde Ankara"da; Bir Adam “Ordu"lu Şair Ali Öztürk” tek başına cesurca Ordu"lular adına onur mücadelesi vermekte!…

Ordu"lu Şair Ali Öztürk"ün yazılarından derleyebildiğim kadarıyla;

1950" li yılların sonunda, Ankara"daki “Ordu Yüksek Tahsil Cemiyeti” adına yardımsever hemşerilerimiz tarafından, yurt yapmak amacıyla alınan arsa, yıllar sonra değişen şartlar içinde Ordu Özel İdaresine “Yurt Yapılması” kaydıyla zorunlu olarak devredilmiş,

Ama ne yazık ki, gerek bu kayıtla ilgili tapuya şerh konulmamasını, gerekse Yüksek Tahsil Cemiyetinin fesih olmasını fırsat sayan Ordu Özel İdaresi, kendine devredilen arsayı kat karşılığı mütaahhite vererek iki kat ve bir dükkanın sahibi olmuş,

Bunları kullanılması için, Vakıfa tahsis edince, o zaman Necatibey Caddesinde kira karşılığında bir yerde bulunan Vakıf Bürosu da buraya taşınmış,

Yirmi yıl boyunca vakıf başkan ve yöneticileri, fahri olarak bir çok güzel hizmetlere imza atmışlar. Vakıf ihtiyaç sahibi bir çok Ordulu öğrenciye karşılıksız burs vermişler. Hele merhum Yüksel Poyraz"ın başkanlık yaptığı dönemlerde burs alan öğrenci sayısı rekor seviyeye ulaşmış 165 kişiye çıkmış,

Ne yazık ki bugün Vakıf o günlerini arar hale gelmiş. Bunu söylerken bugünkü yönetimi sorumlu tutmak haksızlık olacaktır. Çünkü hepsi de iyi niyetli hemşerilerimiz. Ancak, vakıfa parasal destek sağlamaya nedense kimse yanaşmıyor.

İlgisizlik almış başını gidiyor.

Bunu en çarpıcı örneğini, vakfın 25 Nisanda yaptığı Ordulular gecesinde görülmüş.

Şimdiki Milletvekili ve Bakanlarımızdan hiç biri geceye katılmamış!...

Bu kuruluş yıllarca birçoğu şimdi hayatta olmayan Ordu"lu ların da bir araya gelip memleket özlemlerini giderdikleri bir yer olmuş!...

Şimdilerde; bu mülkün adına kayıtlı olduğu “Ordu İl Özel İdaresi” belki kendilerince haklı sebeplerle “Ordu"lu ların menfaatlerini kollamak adına” bu mülklerin bir kısmını satmaya karar vermişler!…

Kent yöneticilerinin; Kent halkının menfaatlerini düşünerek kararlar alması çok güzel bir davranış!...

Çünkü; kendilerini oraya getiren irade; kendi menfaatlerini korusunlar diye onları görevlendirmiştir!...

Şüphesiz bazı mülkler alınır satılabilir; Ama Kent yöneticileri bilmeliler ki; “hayatta her şey para demek değildir…”

 Ordu"luların Ankara"da ve diğer illerde buluşabilecekleri ve birbirleriyle hasret giderebilecekleri, geleneklerini yaşatabilecekleri yerlerin olması da önemlidir!…

Bu kuruluş yıllarca Ankara"da yaşayan Ordu"luların memleketleri ile aralarındaki en önemli bağlardan bir tanesi olmuş ve buraya emek ve umut verenlerin belki çoğu hayattan ayrılarak umutlarını geride kalanlara devretmiş!... Manevi bir emanet olarak!...

Duygusallığıda burada yatmakta zaten!…

Bu mülkü satmakla ne Ordu kurtulur ne de satmamakla Ordu batar!... ama; İl özel idaresinin aldığı bu karar Ankara"da ki gurbetteki Ordu"luları üzmüştür, incitmiştir!...

 Ankara"da yaşayan Hemşehirlilerimizinde gönülleri ve fikirleri alınmadan bu mülk üzerine açıkçası bu “emanet” üzerine karar alınmamalıdır ve alınan kararlar hemen askıya alınmalıdır.

Bunun için henüz zaman geç değildir!...

Bu mülk satılacaksa önceden gönülleri alacak yeni projeler satılmadan önce açıklanmalıdır. Bu Ankara"da yaşayan dostlarımızın hakkıdır!...

Ankara"da yaşayan Bir Adam “Ordu"lu Şair Ali Öztürk” tek başına cesurca Ordu"lular adına onur mücadelesi vermekte!… Ve şimdi bizlerde; bu mücadeleye destek vererek; ileride keşke bir şeyler yapsaydık ta böyle olmasaydı dememek için şimdi bir fırsat var henüz hepimiz için!...

Eğer; şimdilerde bizler bir şeyler yapmazsak; ileride karşılaşacağımız daha birçok başka yanlışlıklara, haksızlıklara karşı içimizde diren diyecek seslerden bir tanesinin daha sustuğunu ve bu sesi yaşatmak için o zamanlar hiçbir şey yapmadığımızı gözyaşlarımızı yutkunarak hatırladığımızda acaba kendimizden kaçabilecekmiyiz!...

Kent yöneticilerinin bu sese kulak vermesi ve Ordu"lu Şair Ali Öztürk"ün yalnız bırakılmaması dileklerimle…. Saygılarımla!...Aybastı-ORDU

DrMustafa ÇUKURYILDIZ

[email protected]