Türkiye; demokrasisi ve politikacılarının ve yöneticilerinin kötü kriz yönetimleri sayesinde hatırlandığında herkesin üzüleceği tarihi günlerinden birisini daha 1 Mayıs 2008 de yaşadı!...


Son yıllarda; sürekli kazanılmış haklarında kayıplar yaşayan ve en son sosyal güvenlik yasasıyla da iyice karamsar duygular içindeki emekçiler; halen aydınlanamamış olan 1977 yılında 1 Mayıs bayramında kaybettikleri 37 insanı anmak ve Taksim meydanında Emekçiler olarak bu yılki bayramı kutlamak için günler öncesinden Valilik-Bakan ve Başbakan la görüşmeler yaptılar!...


Günlerdir yapılan görüşmeler sonunda olumsuz sonuçlandı ve Başbakan Sn Erdoğan; Emekçilere 1 Mayısı Taksim meydanında kutlamalarına müsaade etmedi!...


Aslında; Başbakan Sn Recep Tayyip Erdoğan"ın emekçilere karşı olan bu zamana kadarki yaklaşımı belliydi;

Ordu da 2006 da yapılan fındık mitingine emeğini korumak için katılanların dağıtılması için;Başbakan RTE emniyet müdürü ve valiye“su sıkacaksın, biber gazı sıkacaksın, mitingi dağıtacaksın!...” demişti,
Oğlunun işsiz olduğunu söyleyen bir Babaya “senin oğlunda işsiz kalsın!...” demişti!
İş yasasındaki değişikliklerle; çalışanların bir çok özlük hakları ellerinden alınmıştı!...
Yeni “sosyal güvenlik yasası” ile; çocuklarının emekliliklerini neredeyse imkansız hale getiren ve sağlık hizmetlerinin ücretli hale getirilmesini sağlayarak; sosyal devlet olgusundan uzaklaşılmaya başlanmıştı!...
Tüm bunlara bakıldığında sayın Başbakanın 1 Mayıs konusunda başka ca bir davranışta bulunmasıda aslında sürpriz olurdu ve bu sürprize emekçilerin gerçektende ihtiyaçları vardı!... ve bu sürprizide son ana kadar umutla beklediler!...


Kopenhag kriterleri, özgürlükler, haklar kelimelerini dillerinden hiç düşürmeyen Sn Başbakan ellerinde karanfillerle bu güzel günde Emekçilerle mutluluk ve coşku içinde birlikte kutlayabilecekken; yasaklamalarla ve güç kullanımıyla küresel güçlerin ve sermayenin yanında emeğe ve emekçiye bakış açılarını açık açık göstermiş oldular!…


Evet 1 Mayıs 2008 de; Neo liberal politikaları savunan liberal yazarların ve çevrelerin; özgürlükçü ve demokrat diye destek verdikleri AKP hükümeti ve Başbakan SnRTE ayak takımı diye niteledikleri işçilere bayramlarına hediye olarak joplarla dayak ve biber gazı kokuları ve bol bol tazyikli su verdiler!...


Günler öncesinden en üst düzeyde görüşmelerin olmasına rağmen; 1 Mayıs; tüm emekçilerin coşkuyla kutlayacakları, sevgiyle kucaklaşacakları bir bayram olabilecekken; yöneticilerin ve politikacıların beceriksizlikleri yüzünden krize dönüşmüş ve bu krizinde iktidar politikacılarının ve kent yöneticilerinin kriz yönetimini becerememeleri yüzünden; hatırlandığında herkesin üzüleceği olaylar olmuştur!...


Normal herhangi bir gelişmiş demokrasiyle yönetilen ülkelerde böyle olaylar olsaydı; başarısızlıklarından dolayı idari sorumluluğu Vali, siyasi sorumluluğu da Çalışma ve İçişleri Bakanları üstlenerek hemen istifalarını verirlerdi ve Başbakanda ya halkından özür diler ya da istifa ederdi!... şimdi bizler demokrasimizin vereceği sınavı ilgiyle izleyeceğiz!...