Ordu ve Giresun, aralarında 40 km yol olan, komşu iki Karadeniz ili.

            İkisinin de  ekonomisinde fındık, en etkin gelir kaynağı…

            İkisin de kültürel özelliği ve şiveleri birbirinin aynı...

            Ama gel gör ki, yıllardır aralarında bitmeyen bir rekabet var ki buna, rekabet yerine “sidik yarışı” denilse daha yerinde bir ifade olur sanırım.

      Bu rekabet, futbol takımlarının aralarında oynadıkları maçlarda kendini iyice açığa çıkarmakta.

      Geçen yıl Orduspor,Bank Asya 1. liginde Play-Offa kalmak için mücadele verirken, Giresunspor"un hiçbir iddiası yoktu. Orduspor, Giresunsporla Giresun"da  karşı karşıya gelmişti.

       Giresunsporun,  Ordusporla hiçbir şeyi dikkate almadan normal bir maç oynaması elbette ki futbol ahlakına yakışır bir davranış olacaktı.

      Ancak Giresunlu taraftarlar, Ordulu seyircileri “fırsat bu fırsat” deyip  öyle bir tahkir ettiler ki ayıplamamak mümkün değildi.

      Mor beyaz elbise giydirilmiş bir kadın maketine,”Ordulu Fadime Kucağımıza Düştü” yazarak tribünlerde  gezdirerek Ordululara nispet yaptılar. O maç ,2-2 lik bir beraberlikle bitti.Gerçi Orduspor kazanmış olsa da diğer maç sonuçlarına göre Play-Off katılması mümkün değildi.

      Bu yıl ise Giresunspor, Bank 1.Asya liginde küme düşmeme mücadelesi vermekte.

      Bu hafta Ordu"da oynadıkları maçta ise bu defa  Ordulu seyirciler,  tribünlerde gezdirdikleri “Yolcu Yoluna Gerek-Kümeye”    pankartlarla   Giresunlu seyirciler nispet yaptılar. Maçı ise Orduspor 4-0 kazandı.

      Maçlarda olan rekabetler, futbolun gereği olsa da iki komşu ilin, birbirini tahkir edici tavırlar sergilemesi ve rakibinin lig maratonunda başarılı olamamasını arzuladığını belirtmesi hiç de tasvip edilecek bir şey değil.

      Futbolda galip gelmek sevindirici bir şey,,, Ancak sevincimizi, daha güzel ifade ederek rakibimize takılırken tahkir etmemeye dikkat etsek daha iyi olmaz mı ?

      Bu arada Ordusporun, Giresunsporu 4-0 yenmesi eski bir anımı da tazelemiş oldu.

      Rahmetli babam, futbolla hiç ilgilenmeyen kendi halinde bir esnaftı. Ancak aznif oynamayı çok sever ve iyi de oynardı.Bu nedenle de boş zamanlarının çoğunu Kasaplar Sokağındaki  kahvehanede aznif oynamakla geçirirdi.

      1967 yılının Eylül ayı idi. O yıl kurularak Türkiye 2. Futbol Ligine katılan Orduspor ve Giresunspor aralarında bir hazırlık maçı oynamışlar; Orduspor o maçı 4-0 kazanmıştı.

      Rahmetli bunu çarşıda duymuş olacak ki, eve geldiğinde bizim evde kiracı olarak oturan Giresunlu rahmetli Göncü Arif"e laf çaktırmak amacıyla,  maçın sonucunu güya ortaya söylermiş gibi yaptı. Tabi ki, futbolu bilmediğinden; aznif literatürüyle,

      “Bugün Ordu, Giresun"u 4 parti yenmiş” diyerek.

       Bu  sözler ,Ordu ile Giresun arasındaki tatlı bir rekabetin tezahürüydü sadece..

      “Sahada olan sahada kalır” deyip bu son maçtaki görüntüleri de unutalım artık.Temennim Giresunspor"da da bu zor günler sona erer;ligde tutunmayı başarır.

      Bugün, bu iki komşu ilimizin valileri, el ele vererek Ordu ile Giresun"un; kısa adıyla OR-Gİ olarak ortak projeler  üretmek için çalışırken, biz Ordu ve Giresunlular  birbirimizi hemşeri gibi görüp sevmeye çalışsak ve desteklesek,  illerimizin kalkınmasına da büyük ölçüde katkı sağlamış oluruz.

      Bundan üç yıl önce Ordu Üniversitesinin kuruluş aşamasındaydı. Ankara"daki Ordu İli Kültür ve Kalkınma Vakfı tarafından, kurulacak üniversitenin nitelikleri ile ilgili olarak  üniversite öğretim görevlisi, siyasetçi ve konuya vakıf bazı Orduluların katıldığı bir sempozyumda, dinleyiciler arasında bulunan şimdiki Kültür ve Turizm Bakanımız Ertuğrul Günay, Ordu ile Giresun"a müşterek bir üniversite kurulmasının daha verimli ve akılcı olacağını söylemişti.

      Şimdi, kurulması düşünülen Tıp Fakültesinin,  iki ile de ait olarak tasarlanması Günay"ın görüşünün ne kadar doğru olduğunu ifade etmektedir.